سومين نشست تخصصی ایوان خانه مهر در نهم اسفندماه با عنوان “پروژه فكرى چيست؟” با حضور محمدیاسر موسی پور برگزار شد. وی طي بررسى پروژه هايى كه با تفكرى انتقادى شكل گرفته بود، از معمارانى سخن به ميان آورد كه فراسوی مسئله هایی که با آن مواجه می شوند، افق هایی برای اندیشیدن دارند و گاهی بدون تقاضا بر روی پرسش هایی کار میکنند که به آن ها و کاری که میکنند معنی می بخشند؛ از ويلا ساوا و دياگرام خانه ى دومينوى لوكوربوزيه و پارك لاويلت رم كولهاس تا نماز خانه ى كلوس فيلد پيتر زومتور كه همگى پاسخى به پروژه فكرى خالقشان بودند، همانطور كه پروژه پارك لاويلت پاريس كه یک تراکم بدون معماری و حجم غیر قابل مشاهده است در تلاش براى رسيدن به اين پرسش بود كه چگونه فضا مى تواند اجتماع پذير باشد، زومتور در تلاش بود به اين پرسش پاسخ بدهد
كه ماده چگونه مي تواند در ساختار معمارى بيش از ساير عناصر بروز يابد.
در بخش دوم اين نشست به مسئله ما و تاريخ معمارى پرداخته شد و غياب معمارى ايران در جريان هاى فكرى معماري كه هر كدام از جغرافيايى مستقل اما در راستاى يك تفكر واحد شكل گرفته است و نقد اين مسئله كه ضمن وجود جريان هاى فكري يكسان در معماری معاصر ایران به تفكر مقابل و همراه كمتر توجه مي شود؛ در پايان استراتژى هايى براى بازگشت به امكان تفكر پرداخته شد، در اين راستا به جريان هاى معمارى شرق همچون متابوليسم ژاپنى پرداخته شد كه از بومى سازى به مثابه يك نگاه موشكافانه جغرافيايى برخوردار است و با آگاهى به روز شده ى جهانى پيوند و با موقعيت جغرافيايى خود گسست يافته است. در نتيجه فكر كردن از يك موتور مولد به نام پرسش توليد مى شود و پرسش رويه اى محصول تفكر انتقادى است و يك معمار مى تواند در خلال پروژه هايى كه طراحى مى كند با پرسش هايى بيرون رفت به يك موضوع بينديشد
